سرویس جهان مشرق - هفدهم مهرماه امسال نیروهای ارتش ترکیه و عناصر گروهک های تروریستی مورد حمایت آنکارا با دستور رجب طیب اردوغان به مواضع در تصرف شبه نظامیان کُرد در شمال سوریه حمله و تحولات میدانی را در این محور وارد مرحله جدیدی کردند.

شبه نظامیان کُرد (نیروهای موسوم به دموکراتیک سوریه) انتظار حمایت از آمریکایی ها را داشتند اما زمانی که دریافتند نیروهای ارتش ترکیه و  عناصر گروهک های تروریستی با چراغ سبز کاخ سفید به آنان حمله کرده اند و از سویی دیگر نیز وقتی با خبر شدند ترامپ دستور خروج نیروهایش را از پایگاه های نظامی در شمال سوریه داده است در یک شوک بزرگ فرو رفتند و خود را میدان نبرد تنها دیدند و این اقدام را یک خیانت دانستند.

بیشتر بخوانید:

میادین نفتی سوریه در محاصره پایگاه‌های نظامی امریکا / صادرات نفتی سوریه پیش از آغاز جنگ داخلی چقدر بود؟ +تصاویر

آمریکایی ها پایگاه های نظامی خود را در محور شمال شرق استان حلب، مرکز و شمال استان رقه و شمال غرب استان حسکه تخلیه یا منهدم کردند و نیروها و تجهیزات نظامی را به عراق انتقال دادند و نیروهای موسوم به دموکراتیک سوریه را در یک باتلاق رها کردند.

البته آمریکایی ها پایگاه های نظامی را در مناطق نفتی سوریه از جمله شمال شرق و جنوب استان حسکه و شرق استان دیرالزور ترک نکردند و بخشی از نیروهای خود را در این محورها باقی نگه داشتند چرا که ماهانه میلیون ها دلار ثروت ملت سوریه را در این نقاط به غارت می برند.

غارت میادین نفتی موضوعی بود که ترامپ هم به صورت علنی به آن اعتراف کرد و آمریکایی ها برای تثبیت این دزدی آشکار و حفظ نفوذ و اشغالگری در خاک سوریه درصدد هستند۲ پایگاه نظامی جدید را در شرق استان دیرالزور (شمال شهر دیرالزور و مقر تیپ ۱۱۳ نیروی هوایی ارتش سوریه) احداث کنند.

آمریکایی ها همچنین تصمیم گرفته اند تعداد نیروهای خود را در پایگاه های نظامی در نزدیکی میادین نفتی شرق استان دیرالزور از جمله «العمر، التنک، غواری، سیجان، ازرق، ابوحردان، شعیطات و...» بیشتر کنند.

از سویی دیگر، آمریکایی ها درصدد هستند تعداد نظامیان خود را در پایگاه های شمال شرق و جنوب استان حسکه بیشتر کنند چرا که نمی خواهند میادین نفتی را در این محورها از دست دهند.

براساس اطلاعات به دست آمده، آمریکایی ها، نظامیان بیشتری را به پایگاه نظامی «دیربک» یا همان المالکیه در شمال شرق استان حسکه و به پایگاه نظامی در حومه منطقه مهم «الشدادی» در جنوب استان حسکه اضافه خواهند کرد.

این دو پایگاه در نزدیکی محور شرقی و جنوب شرقی منطقه نفتی «رمیلان» در شمال شرق استان حسکه و شرق منطقه نفتی «الشدادی» در جنوب استان حسکه واقع شده اند و همین مسئله اهمیت شان را چند برابر کرده است.

در روزهای گذشته نیز دهها تن از نیروهای آمریکایی به همراه تجهیزات سبک و سنگین نظامی به پایگاه «قسرکی» در محور  بزرگراه « M۴» در حدفاصل «تل تمر - تل بیدر» در شمال استان  حسکه اعزام شدند و گفته شده آمریکایی ها قصد دارند در آینده نزدیک هم ۳ پایگاه جدید را در محور «قامشلی» در شمال استان الحسکه احداث کنند.

نباید فراموش کرد که توافق نیروهای موسوم به دموکراتیک سوریه و دمشق که با هماهنگی روسیه به دست آمد یکی از عواملی به شمار می آید که باعث شد آمریکایی ها تصمیم اولیه را برای خارج کردن شمار زیادی از نیروهای خود از سوریه تغییر و در چرخش ۱۸۰ درجه ای، افزایش تعداد نیروها را در پایگاه های نظامی در استان های حسکه و دیرالزور در دستور کار قرار دهند چرا که دوست نداشتند میادین نفتی اشغال شده و نفوذ خود را در سوریه از دست رفته ببینند.

براساس این توافق، نیروهای ارتش سوریه به جای نیروهای موسوم به دموکراتیک سوریه در شمال شرق استان حلب، مرکز و شمال استان رقه، شمال و شمال شرق استان حسکه و نوار مرزی مشترک با ترکیه مستقر شدند و همین مسئله آمریکایی ها را نگران کرد چرا که احتمال دادند اگر تعداد زیادی از نیروهایشان را از سوریه خارج کنند، نیروهای سوری و رزمندگان جبهه مقاومت در آینده ای نزدیک علاوه بر این که میادین نفتی استان های حسکه و دیرالزور را بازپس می گیرند بلکه میخ آخر را نیز بر تابوت آنان در سوریه خواهند کوفت.

نیروهای موسوم به دموکراتیک سوریه با تکرار نکردن اشتباهات گذشته و پذیرش توافق، پیشروی نیروهای ارتش ترکیه و عناصر گروهک های تروریستی را به حدفاصل «تل ابیض - راس العین» در شمال استان رقه و شمال غرب استان حسکه خلاصه کردند و نیروهای سوری به سرعت در نوار مرزی «جرابلس - تل ابیض» و «راس العین - مالیکه» مستقر شدند.

به گزارش مشرق، فشار نیروهای داخلی در آمریکا و افزایش نفوذ روسیه در شمال سوریه نیز عواملی دیگر بودند که باعث شدند واشنگتن تصمیم قبلی خود را برای خروج نیروها از سوریه لغو کند و افزایش تعداد نظامیان آمریکایی را در پایگاه های باقی مانده در دستور کار قرار دهد چرا که همچنان برای غارت منابع نفتی سوریه در استان های حسکه و دیرالزور و اشغالگری در این کشور عطش دارد.